Δευτέρα 20 Απριλίου 2015

νο45



Όχι τη σιωπή που ντύνει  τις άναστρες νύχτες του χειμώνα τα βουνά του τόπου μου
Όχι  τη σιωπή που σα κανόνας  ακολουθεί τους οργασμούς μας σε δωμάτια με κλειστές πόρτες και παράθυρα σε αστικά κελιά
Όχι  τη σιωπή του φορμαλισμού σε ιατρεία,ναούς και νεκροταφεία
Όχι τη σιωπή που επιβάλει ο δάσκαλος  ή μπάτσος μέσω της εξουσίας που κατέχουν
Όχι τη σιωπή από φόβο
Όχι τη σιωπή από αμηχανία
Όχι τη σιωπή που καμώνεται από ντροπή ή απόγνωση
Όχι τη σιωπή μπροστά σε καθρέφτες πρωινά που δεν έχει χαράξει
Όχι τη σιωπή πίσω από μπουκάλια βράδια που δεν έχει νυχτώσει
Όχι τη σιωπή που αιωρείται σα καταχνιά πάνω από σκυμμένα κεφάλια μέσα σε αποστειρωμένα γραφεία αφεντικών που βρωμάνε πούρο κι ακριβά πατσουλιά
Όχι τη σιωπή μέσα στις πρόχειρα διακοσμημένες κάμαρες του αγοραίου έρωτα
Όχι τη σιωπή που αφήνεις στο χώρο για να μην πεις άλλο ένα ψέμα
Όχι τη σιωπή με την όποια μασκαρεύω το κλάμα μου 
Σαν υπόσχεση που δεν μπορεί να αθετηθεί
Αναμένω  τη σιωπή που θα ντύσει τη μετάβασή μου,καθώς  από ένα σαρκίο με  άπειρα πάθη θα γίνομαι ποταμοί,ωκεανοί,βουνά και τελικά κοσμική σκόνη κάπου στο νεφέλωμα του αετού που θα δημιουργήσει αστέρες νέους.Τότε μαζί με το φως τους θα ταξιδεύω πάντα και για πάντα κι
από τώρα πες  σε κάθε ιθάκη να πάει να γαμηθεί...