Κυριακή 17 Ιανουαρίου 2016

νο50

παρελθόν
το σόλο του φίγκαρω λεκιασμένο από τον ιδρώτα της μασχάλης μου
καθώς διασχίζω κάθετα τις καμάρες
βραχνές φωνές με κάνουν να σηκώσω το κεφάλι
"τσαβό!ε τσαβό!"
αύγουστος καιρός
έστριψα δεξιά
έπρεπε να γυρίσω εκεί που τότε είχα σπίτι
"τσαβό!ε τσαβό!"
γω να ανοίγω το βήμα
γω να κρατώ το στόμα κλειστό

παρόν
λιώσαν οι παγερές αδιαφορίες
φανήκαν από μέσα τους έγνοιες μαμούθ
απαγορεύεται να πεθάνεις
επιτρέπεται να πεθαίνεις
να ψυχορραγείς επιβάλλεται
να υποκύπτεις στην οικογενειακή όχληση
να είσαι άλλος
κι ούτε τσαβό
ούτε φίλος

φτηνή ηλεκτρική σόμπα άσε τις συστολές
τρίζεις
ακριβέ κουρδιστέ εαυτέ μου καμάρωσε τις διεσταλμένες σου κόρες
σκίζεις

μέλλον
ξυπνάω εφτά μήνες μετά
και ρωτώ ποιος είναι αυδμ και ποιος βγάζει υπηρεσίες
ωπ λάθος
διασχίζω την ακαδημίας και πατώ ένα λεωφορείο
με σπρέι μαύρο
"ατασθαλία stay!ατασθαλία μη!"
ταυτόχρονα προσεύχομαι στον φρόιντ να με φυλάει
"ζίγκμουντ τρελέ μου έχε με λογικό!"
χαμένο συναίσθημα
χάχανα βραδινά καλοκαιριού
κλάματα θαυμασμού ανοιξιάτικα
μέρες έρωτα
περνούν από μπροστά μου με ταχύτητα
ανάμεσα στα άδεια ταξί της πανεπιστημίου
στο μυαλό μου οι ίδιες σκέψεις
στα χαρτιά μου τα ίδια κατατονικά κείμενα
σταδίου
παίρνω φόρα
χτυπώ στην αιχμή της ώρας και καρφώνομαι
απομένω ξανά σκέτη βούληση

ούτε τσαβό
ούτε φίλος
ούτε φρόιντ
βούληση σκέτη

Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2015

νο48

ο χρόνος δεν αλλάζει,μη γελιέσαι
ο χρόνος αλλάζει τα πάντα
μα ο ίδιος,γραμμικός,δεν αλλάζει ποτέ
φαλλός ατσάλινος που σφύζει αίματος και σκίζει τα πέρατα του χώρου

η αβεβαιότητα γεννά τις ευχές και τις κατάρες
για αυτό στις κηδείες δεν εύχονται μηδέ καταριόνται
"και του χρόνου","και στα δικά σας"
λόγω της βεβαιότητας του αναπόφευκτου



τα θέλω έχουν πρόσημο
τα θέλω δεν διέπονται από το χρόνο ούτε από άλλους νόμους φυσικούς
δεν διέπονται από νόμους γενικά,γελοίοι αστοί επινόησαν τα "θα σε ήθελα"
για να κρύψουν το αρνητικό πρόσημο των "δε σε θέλω όπως είσαι"

και γω ατσάλινος φαλλός που σφύζει άρρωστου αίματος,σκίζω τα πέρατα του χρόνου
αφού
"σ ε  θ έ λ ω"
για τώρα και για πάντα όπως είσαι
κανένας νόμος δε τ'αλλάζει αυτό,μήτε φυσικός μήτε ανθρώπινος




Κυριακή 18 Οκτωβρίου 2015

νο47



 Γεια σου γιάννη παλικάρι που σου ασπρίσαν τα μαλλιά,θα μας πεις καμιά παπάρα όπως όλα τα παιδιά;
-αμέ,αμέ!!!
 Τι σου χρωστά η ζωή σου;
-φυλακή κι αγάπη,η σειρά που ίσως έρθουν  δεν έχει σημασία.
 Προτιμάς έναν εύκολο μα μακρύ ή έναν δύσκολο αλλά σύντομο δρόμο για να φτάσεις κάπου;
-τι σημασία έχει η εύκολη ή δύσκολη διαδρομή,ο σύντομος ή όχι δρόμος;γιατί να θέλω να πάω κάπου αν αυτή δεν το θέλει εξίσου κι αν δεν πάμε μαζί ως εκεί;
 Ποιον θάνατο σκιάζεσαι περισσότερο;
-εκείνον που επέρχεται μετά από τραυματισμό από σκουριασμένο κομματικό μηχανισμό.
 Τι  όπλο θα διάλεγες αν έπρεπε  να κλέψεις κάποιον;
-μια ζυγαριά.μπορεί να μην είναι τόσο απειλητική όσο ένα περίστροφο ή όσο εκφοβιστική όσο ένα καλά ακονισμένο μαχαίρι είναι όμως φτιαγμένη πρωτίστως για να κλέβει άρα και πιο αποτελεσματική για την συγκεκριμένη δουλειά.
 Με τι ασχολείσαι περισσότερο όταν  ‘’μπαίνεις’’ στο διαδίκτυο;
-με τη ματαιοδοξία,θέλοντας και μη.ποτέ δε σερφάρω χωρίς καλό firewall  και χωρίς διάθεση να ανεχτώ άφθονη μικρότητα,γραμμένη με ευφάνταστες γραμματοσειρές  σε ιστοσελίδες φτιαγμένες με sql και ολίγο από java.
 Αγαπημένος ηθοποιός;
-Μπάμπης Παπαδημητρίου,χωρίς πολύ σκέψη.αν και remake,η ερμηνεία του στο «η γερμανοί είναι φίλοι μας» σου άφηνε  έναν ξινόπικρο κόμπο στο λαιμό,σημάδι της έτοιμης προς απόχρεμψη ροχάλας που θες επίμονα να του κολλήσεις ανάμεσα στα μάτια.ανατριχιαστικός...
 Ποιο είναι το κριτήριο για να αγαπήσεις ή να μισήσεις μια ταινία;
-ο ρυθμός με τον οποίο κατατρώγει το πάνω μέρος της οθόνης τους τίτλους τέλους της.
 Σχέδια για το μέλλον;
-πέρα από την αγορά ενός ζευγαριού άρβυλων,η οποία σιμώνει,ετοιμάζω και μια δολοφονία συνδικαλιστή του χώρου του θεάματος.δεν θέλω να πω περισσότερα για να μη χαλάσω την έκπληξη.
 Φίλους  από τα παλιά που να βλέπεις ακόμη έχεις;
-καμιά φορά,που χρήματα,έχω περισσότερα του συνηθισμένου με επισκέπτεται η ασυδοσία.τα υπόλοιπα κουρέλια κάνουν αφωνίες ...
 Είναι το ψέμα επικίνδυνο;
-το ψέμα είναι σαν την πυρηνική ενέργεια,εξαρτάται πως θα το χρησιμοποιήσεις.είναι ο χρήστης συγγραφέας ή ηγέτης κράτους;
 Έχεις αγαπημένο ψέμα;
-έχω,του οποίου δεν είμαι ο ευφάνταστος  δημιουργός,μα το εξαπατημένο θύμα.δυστυχώς...
 Εχμμ;
-εντάξει,το αγαπημένο μου ψέμα είναι ερωτικής φύσης...
 Κι η αλήθεια;
-η αλήθεια υποβόσκει πίσω από την αντίληψη πως οι sex pistols έχουν σχέση με το πανκ πχ...είναι μια πετυχημένη και καλά καμουφλαρισμένη εξαπάτηση,ένα ψέμα που οι πολλοί δεν καταλαβαίνουν και που θα βόλευε να είναι η αλήθεια.
 Θα πας nightstalker το σάββατο;
-εννοείται!
 Τέλος,θεωρείς πως αυτό  το κείμενο είναι κάτι έξυπνο;
-θεωρώ πως έχω παράξενο γούστο.

Παρασκευή 4 Σεπτεμβρίου 2015

νο46

βουτάω το πινέλο σε ένα βαθύ κόκκινο της δύσης του ήλιου
και σε χακί καμβά ζωγραφίζω φαντάρους αυτόχειρες και γιατί χιλιάδες.

βουτάω το πινέλο σε μαύρο πένθιμο
και σε κόκκινο,σαν από λόγκο σακούλας σούπερ μάρκετ "χαρτί",
σχεδιάζω μια στέρηση.

βουτώ το πινέλο σε ένα γαλάζιο διαλυμένο σε άλμη
και σε ένα καφέ εξώφυλλο κάποιου βιβλίου του Καββαδία σκαρώνω ωκεανό ολάκερο.

σε ένα πράσινο της καλοκαιρινής βλάστησης του Πιξαριά βουτώ
και πάνω σε σιδερόπετρα μια μικρογραφία του βουνού φτιάνω πιστή.

στα στήθια μου μπήγοντας το πινέλο και με το αίμα μου ζεστό ακόμα,
τινάζοντας το στον μπέτη μου,σαν από μάγια ανατολίτικα,σχηματίζεσαι συ.
δέντρο που λάμπει,καθώς ξεδιψά από ρυάκι καθάριο και χρόνια μυριάδες πριν χαραγμένο στης γης την εύφορη επιδερμίδα,
με τα ολόλευκα σου άνθη να θαμπώνουν,ανακλώντας τις αχτίδες του,τον ήλιο τον ίδιο.

με όση δύναμη μ'απόμεινε βουτώ ο ίδιος με μάτια κλειστά,από τον τέταρτο όροφο που λίγο πριν διέρρηξα
και με το κορμί μου,κάπου μεταξύ παρτεριών,πεζοδρομίου κι ασφάλτου,ζωγραφίζω μια λύτρωση.

12//07//15
για τον β. και τη μ.


Δευτέρα 20 Απριλίου 2015

νο45



Όχι τη σιωπή που ντύνει  τις άναστρες νύχτες του χειμώνα τα βουνά του τόπου μου
Όχι  τη σιωπή που σα κανόνας  ακολουθεί τους οργασμούς μας σε δωμάτια με κλειστές πόρτες και παράθυρα σε αστικά κελιά
Όχι  τη σιωπή του φορμαλισμού σε ιατρεία,ναούς και νεκροταφεία
Όχι τη σιωπή που επιβάλει ο δάσκαλος  ή μπάτσος μέσω της εξουσίας που κατέχουν
Όχι τη σιωπή από φόβο
Όχι τη σιωπή από αμηχανία
Όχι τη σιωπή που καμώνεται από ντροπή ή απόγνωση
Όχι τη σιωπή μπροστά σε καθρέφτες πρωινά που δεν έχει χαράξει
Όχι τη σιωπή πίσω από μπουκάλια βράδια που δεν έχει νυχτώσει
Όχι τη σιωπή που αιωρείται σα καταχνιά πάνω από σκυμμένα κεφάλια μέσα σε αποστειρωμένα γραφεία αφεντικών που βρωμάνε πούρο κι ακριβά πατσουλιά
Όχι τη σιωπή μέσα στις πρόχειρα διακοσμημένες κάμαρες του αγοραίου έρωτα
Όχι τη σιωπή που αφήνεις στο χώρο για να μην πεις άλλο ένα ψέμα
Όχι τη σιωπή με την όποια μασκαρεύω το κλάμα μου 
Σαν υπόσχεση που δεν μπορεί να αθετηθεί
Αναμένω  τη σιωπή που θα ντύσει τη μετάβασή μου,καθώς  από ένα σαρκίο με  άπειρα πάθη θα γίνομαι ποταμοί,ωκεανοί,βουνά και τελικά κοσμική σκόνη κάπου στο νεφέλωμα του αετού που θα δημιουργήσει αστέρες νέους.Τότε μαζί με το φως τους θα ταξιδεύω πάντα και για πάντα κι
από τώρα πες  σε κάθε ιθάκη να πάει να γαμηθεί... 


Παρασκευή 13 Μαρτίου 2015

νο44

Οι αλήθειες σου,
κάμες δίκοπες καλοακονισμένες,
φυτεμένες παντού μέσα σου.
Για να βγουν,
πόνο ασύλληπτο προκαλούν καθώς σκίζουν τις σάρκες σου.
Μα σα πνιγμένες στο αίμα
τις βαστήξεις στα χέρια σου,
γίνονται τα όπλα τα καλύτερά σου.
*************************************************************************************
Όχι στη σιωπή των έναστρων νυκτών του αυγούστου.
Όχι στις σιωπές που σα κανόνας ακολουθούν τους οργασμούς μας,μέσα σε σκοτεινά δωμάτεια με κλειστές πόρτες και αμπαρωμένα παράθυρα.
Όχι στις σιωπές προϊόντα φορμαλισμού μέσα σε ναούς και γύρω από νεκροκρέβατα.
Όχι στη σιωπή που επιβάλει ο δάσκαλος με τη βέργα.
Όχι στη σιωπή που διατάσσει ο μπάτσος με το όπλο παρατεταμένο.
Όχι στη σιωπή από αμηχανία.
Όχι στις σιωπές που είν'κάμωμένες από ντροπή.
Όχι στη σιωπή μπροστά σε καθρέφτες,πρωινά που δεν έχει ακόμη χαράξει.
Όχι στη σιωπή πίσω από κενά μπουκάλια,βραδιές που δεν νύχτωσε ακόμη.
Όχι στις σιωπές που είναι ουρλιαχτά μασκαρεμένα,γέλια πνιγμένα,αλήθειες που δε λένε να   γίνουν φράσεις στα χείλη μας. 
*************************************************************************************
            Είμαι ένας αντίλαλος του δρόμου κλεισμένος σε τέσσερις τοίχους και σαν άλλος Προμηθέας το συκώτι δε μου τρώει κάποιος υποτακτικός αετός του Διά αλλά η μοναξιά μου.
Είμαι μια μπόρα του Δεκέμβρη όλο σκοτεινιά,που κρύβεται πίσω από τα λευκά σύννεφα στον χαμηλό ουρανό,από ντροπή για το μαύρο που κουβαλά.
Αυτό το μαύρο το εσώτερό μου,που δε το δείχνω σε όλους,ή καλύτερα,ελάχιστους έχω αφήσει να τ'αντικρίσουν.
Ένα μαύρο που δεν είναι κλασικό.
Ένα μαύρο σαν απάντηση που γεννά περισσότερες ερωτήσεις.
Ένα μαύρο σα σιωπή που σπάει,μεσάνυχτα σε κάποιο θάλαμο ψυχιατρείου από ουρλιαχτά.
Ένα μαύρο που με πονά,το μαύρο που με ορίζει...
Το καλύτερό μου όπλο.
Η αλήθεια μου.
Είμαι ένας αντίλαλος του δρόμου που γκρέμισε τους τοίχους της φυλακής του
και τώρα πια χαλά την σιωπή κάτι έναστρες νύχτες τ'αυγούστου
και όχι μόνο.


                                                                                                         



Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου 2014

νο43

"Αράδες καμωμένες την ώρα της σιέστας με το μυαλό στους Τζέρεμυ Ίνγκλαντ και Τζιμ Μόρισον"
##είμαστε τέρατα ενέργειας 
##με την έξη για καλύτερη διάχυση της θερμότητας  
##γενετήσιο κουσούρι και κληροδότημα απ'την ίδια την ύλη που μας αποτελεί
##σώματα σε αέναο μετασχηματισμό
##άτακτοι ως μονάδες
##άτακτοι σα σύνολα
##προσπαθούμε να ανακατανείμουμε τα εσώτερα συστατικά μας
##χωρίς να αλλοιώνουμε τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά
##που κάνουν τον Τόμας,την Σάρα,τον Σαϊντ,την Σου,τον Μπλαντιμίρ,τον ¨Άριαν
## -τον καθένα κι όλους- μοναδικούς
##στο δρόμο μπροστά από το ξενοδοχείο του Τζέϊμς
##σκυλιά ανάφαγα παίρνουν στο κατόπι ηθοποιούς 
##που ταυτίστηκαν για πάντα με τους ρόλους που πρωτοερμήνευσαν
##προαναγγέλλοντας άτυπα τη λήξη του καλοκαιριού
##καθώς σε δοκιμαστικούς σωλήνες
##γεμάτοι ανοιχτές πληγές μεθαμφεταμινομανείς επιστήμονες
##τσουλάνε κρυστάλλους από δάκρυα
##ανθρώπων και δέντρων
##προσπαθώντας να μείνουν ξύπνιοι και εργαστηριακά να πετύχουν
##εντροπικό ζενίθ
##θάνατο 
## -το τέλος-
##εξελικτικό τέλμα
##και με αυτά για όπλα,να εξορίσουν για πάντα
##τους φλεβοτομιστές της χαράς μας
##στο συμπαντικό ορυχείο
##να μείνουμε να γελάμε σαν εύπλαστα,τρελαμένα παιδιά
##με τη μουσική και τις φωνές παντού γύρω μας
##άγγελοι και ναύτες,φτιαγμένοι λεύτεροι και τολμηροί 
##να ζήσουμε σε γη,ουρανό και θάλασσα
##πάνω,μέσα και γύρω απ'τους τρεις ζωοδόχους όγκους ύλης 
##που έχουμε την τύχη να μπορούμε να αγγίξουμε
##τραγουδώντας το εκτυφλωτικό,"τυφλό" λευκό φως του τέταρτου
##κάθε αυγή και δύση
##εκεί έξω
##αφιονισμένοι-άμωμοι
##(σιωπή)
##επιλέξαμε το αρχαίο μουρμουρητό για κοινή μας γλώσσα
##διαλέξαμε τη μέρα και την θεότητα της 
##τετραγωνίζοντας τον ζωδιακό κύκλο
##χτίσαμε τη θρησκεία που εχθρεύεται την πίστη
##μπορούμε να συνεχίσουμε με σχέδια για κάποιο φόνο...